Ανεργία: Η “αρρώστια” της νέας εποχής!

Ανεργία: Η “αρρώστια” της νέας εποχής!

Είσαι 55-60, ένα βήμα πριν τη συνταξιοδότηση και ξαφνικά μένεις άνεργος. Είτε γιατί η επιχείρηση που δούλευες δεν μπορεί πλέον να σε πληρώσει, είτε γιατί “βάρεσε κανονιά” που ακούστηκε μέχρι την άλλη άκρη της χώρας, είτε γιατί δεν μπορεί η επιχείρηση να πληρώνει έναν άνθρωπο που του κοστίζουν όσο δυο νέοι.

Είσαι 25 – 30, έχεις ολοκληρώσει σπουδές, ξένες γλώσσες, μεταπτυχιακά, πρακτική και έχεις όλα τα εφόδια για να βγεις στην αγορά, απαιτώντας δουλειά και ξαφνικά, βλέπεις κλειστές πόρτες. Το ένα αφεντικό θέλει να σου δίνει 300 ευρώ για να δουλεύεις 8ωρο, χωρίς ένσημα, το άλλο αφεντικό θέλει να σου δίνει 500 ευρώ για να δουλεύεις για δυο, 15 και 17 ώρες την ημέρα, αλλά σου προσφέρει την ασφάλιση και το τρίτο αφεντικό σου προσφέρει τη δυνατότητα να αποκτήσεις προϋπηρεσία (!!!), δηλαδή σου προσφέρει θέση εργασίας, δοκιμαστικά για ένα τρίμηνο ή και εξάμηνο πολλές φορές, μπαίνει σε κάποιο επιδοτούμενο πρόγραμμα και στη συνέχεια σου δείχνει την πόρτα εξόδου, γιατί εν τέλει ή δεν του κάνεις ή δεν μπορεί να σε πληρώσει.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα αφεντικά, που επικαλούνται την οικονομική κρίση και σου λένε : “Λυπάμαι, δεν βγαίνω”, αγνοώντας τον κανόνα ότι “η κατανάλωση φέρνει το κέρδος”.

Φτάνεις λοιπόν σε σημείο, σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, να αναζητάς δουλειά, να πασχίζεις για να ανταπεξέρχεσαι σε λογαριασμούς, ενοίκια, δόσεις και λοιπά έξοδα και διαπιστώνεις ότι σε μια εποχή που οι επιχειρήσεις έχουν γίνει μεγάλες αλυσίδες, σε κάθε γωνιά υπάρχει κι ένα πολυκατάστημα, σε μια εποχή που τα μέσα ενημέρωσης αναπτύσσονται, έχοντας το δικό τους ρόλο, εσύ απλά δεν βρίσκεις δουλειά.

Στριφογυρνάς λοιπόν στο σπίτι, τσακώνεσαι με τη σύζυγο και τα παιδιά, αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία ανέργων, τσακώνεσαι με τους γονείς δε, αν ανήκεις στην δεύτερη κατηγορία.

Σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια είναι πως η ανεργία, είναι μια δύσκολη φάση... από κάθε άποψη. Από τη μια δεν έχεις κάτι να ασχοληθείς, να δημιουργήσεις, να αποδώσεις, να ολοκληρώσεις το αντικείμενο που έχεις συνηθίσει να σε απορροφά ώρες ατέλειωτες. Κι από την άλλη δεν έχεις τα χρήματα για να κάνεις όλα όσα ήθελες, όλο εκείνο το χρονικό διάστημα που ήσουν απασχολημένος λόγω φόρτου εργασίας.

Μαρία Ξηντάρα