Ποιος παντρεύεται τώρα…

Είναι γεγονός ότι ο γάμος, δεν είναι το αγαπημένο «άθλημα» των σημερινών 30άρηδων. Ειδικά όταν το σκέπτονται και το ξανασκέπτονται διαπιστώνουν πως από τη στιγμή που έχουν τη μαμά τους για να τους προσφέρει φαγητό, καθαρό δωμάτιο και σιδερωμένα ρούχα, δεν υπάρχει λόγος να παντρευτούν και να εγκαταλείψουν την εργένικη ζωή. Άλλωστε για τη διασκέδαση υπάρχουν οι φίλοι, οπότε τους μένει αρκετός ελεύθερος χρόνος για να φλερτάρουν χωρίς περαιτέρω υποχρεώσεις και για να αράξουν στον καναπέ με πίτσες και μπύρες. Όσο κι αν περνούν τα χρόνια, όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, αυτή είναι μια εικόνα που ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει, μη γελιόμαστε. Είναι σα να αλλάζει η εικόνα με τις γυναίκες να επιδίδονται σε εκτενέστατες κουβέντες και αναλύσεις, αφού προηγηθεί μια βόλτα στα μαγαζιά της πόλης για το απαραίτητο «shopping therapy».

Οι γυναίκες

Κοινή διαπίστωση είναι πως αυτός ο «άτιμος» φεμινισμός και η επανάσταση των γυναικών, είχε πολλές θετικές εξελίξεις, αλλά είχε και συνέπειες εις βάρος των γυναικών. Από τη μια οι γυναίκες έπαψαν να είναι «θύματα» των ανδρών τους, βγήκαν από τα σπίτια, μπήκαν στους χώρους εργασίας, απέκτησαν άποψη που μπορούσαν πλέον να εκφράζουν δημοσίως, ασχολήθηκαν με τα κοινά, απέκτησαν «εξουσία» και γενικά έγιναν «ίσες» με τους άνδρες. Από την άλλη όμως, αυτή η ενασχόληση με κάθε τι, τους οδήγησε στο να χάσουν ως ένα βαθμό την «ταυτότητα» του θηλυκού, αλλά πολύ περισσότερο στο να γίνουν «θύματα» του ίδιου τους του εαυτού. Γυναίκες που σπουδάζουν, δουλεύουν ατέλειωτες ώρες και όταν αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια, επιβαρύνονται με τις δουλειές του νοικοκυριού, την ανατροφή των παιδιών και πάει λέγοντας.

Στην ιδέα λοιπόν και μόνο, ότι εκτός από το αφεντικό τους, θα έχουν έναν άντρα στο σπίτι, παιδιά, σκυλιά και γατιά, σε σημείο που θα φτάσουν να κοιμούνται ένα τριωράκι το μέγιστο, μάλλον κάνει τις γυναίκες της σημερινής εποχής να σκέφτονται αρνητικά την εξέλιξη του γάμου.

Από την άλλη βέβαια είναι το παιδικό όνειρο που έκανε σχεδόν κάθε κορίτσι στην εφηβεία, για να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας, φορώντας νυφικό, ανάλογο με εκείνο της Σίσσυ που παντρεύτηκε τον βασιλιά και έγινε πριγκήπισσα, από εκείνο που φόρεσε η Σταχτοπούτα και από εκείνο που φόρεσε και η συμμαθήτρια τους κάποια στιγμή γύρω στα 22, γιατί είχε γνωρίσει από το σχολείο τον άνδρα της ζωής της.

Το τραγικότερο όλων, είναι το σενάριο με τους γονείς της 30+ που καθημερινά τη ζαλίζουν για το πότε θα παντρευτεί, πότε θα κάνει οικογένεια και πότε θα αποκατασταθεί, λες και περιμένει έναν άνδρα για να αποκτήσει «ταυτότητα».

Οι άνδρες

Για τους άνδρες, τα πράγματα μάλλον είναι πολύ πιο απλά. Κάνουν τις σπουδές τους, ξεκινούν δουλειά, πετάγονται κάποια στιγμή να υπηρετήσουν τη «μαμά» πατρίδα και μετά, πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά για να αποκτήσουν το αυτοκίνητο ή την μηχανή που χάζευαν χρόνια πριν στα περιοδικά. Δουλεύουν για να έχουν μια οικονομική άνεση ώστε να ξοδεύουν χρήματα για να διασκεδάζουν, χωρίς να πολυζορίζονται  με δανεικά από τους γονείς και κάπου εκεί ή που θα ερωτευτούν παράφορα και θα πάρουν την απόφαση ότι η μαμά τους αρκετά τους «έπρηξε», οπότε θα μετακομίσουν και θα παντρευτούν για να κάνουν οικογένεια ή που θα γίνουν ακόμη πιο φανατικοί εργένηδες και το πολύ πολύ να αγοράσουν ένα πιο άνετο κρεβάτι γιατί το παιδικό τους, στο πατρικό σπίτι, τους πέφτει πλέον μικρό και δεν βολεύονται.

Είναι βέβαια και εκείνοι που δεν θα μπουν στην διαδικασία του γάμου, ακόμα κι αν έχουν εγκαταλείψει τη ζεστασιά και τη γκρίνια του πατρικού τους, γιατί πολύ απλά έχουν το δικό τους διαμέρισμα, το οποίο η μαμά, φροντίζει να επισκέπτεται συχνά πυκνά για το απαραίτητο καθάρισμα, σιδέρωμα, μαγείρεμα. Ειδικά σ’ αυτή την περίπτωση, τα αρσενικά, έχουν την τύχη με το μέρος τους. Και καθαρό σπίτι, και ρούχα, και φαγητό, και τις περιπέτειες τους με τα θηλυκά που επιλέγουν όχι για πολλά πολλά και σχέσεις, αλλά για τα απαραίτητα και μόνο.

Τα διαζύγια

Και σα να μην έφτανε αυτή η εξέλιξη της κοινωνίας με τους 30άρηδες που δηλώνουν ανεξάρτητοι, υπάρχουν και τα πολλά διαζύγια που για πολλούς αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την υλοποίηση ενός γάμου.

«Αφού θα χωρίσω, ποιος ο λόγος να παντρευτώ;», αναρωτιούνται πολλοί, άνδρες και γυναίκες και καθημερινά διαπιστώνω ότι τα στοιχεία για τα διαζύγια, ολοένα και αυξάνονται. Κάτι τέτοιες ώρες, σκέφτομαι ότι στο Ληξιαρχείο, αν γνώριζαν την εξέλιξη των πραγμάτων, θα είχαν και ξεχωριστά βιβλία για τις ληξιαρχικές πράξεις διαζυγίου, για να μη δυσκολεύονται οι άνθρωποι να ψάχνουν τις ληξιαρχικές πράξεις γάμου.

Λοιπόν ποιος παντρεύεται;

Ουφ! Νομίζω τελικά πως ο γάμος μάλλον αποτελεί δύσκολο γεγονός για τους ανθρώπους της γενιάς μου. Οπότε, ή που θα προκύψει κάποια εγκυμοσύνη και θα πεις «αφού μας έτυχε, παντρευόμαστε», ή που θα ερωτευτείς τόσο παράφορα και θα πεις «τι χρειάζεται για την άδεια του γάμου;», σε λιγότερο από ένα εξάμηνο, ή που τέλος θα το κάνεις γιατί σκέφτεσαι πως οι φίλοι, τα μπυρόνια και το shopping therapy, δεν θα κρατήσει μέχρι τα γεράματα, οπότε στα 60+ ποιος θέλει να μείνει μόνος, κόβοντας βόλτες στα Κ.Α.Π.Η. της γειτονιάς;

Μαρία Ξηντάρα